Kebapçılar çarşısı sorunu ?
Cumhuriyetin ilân edildiği 1923 yılında Kdz. Ereğli’nin nüfusu 6 bindi. Nüfusun beşte binini (1200 kişi) Rumlar oluşturuyordu. Ticaret ve el sanatları piyasasına Rumlar egemendi. Bir çorap-fanila atölyesi dışında imalat sanayi; yoktu.
Kandilli’deki kömür işletmeciliği 1880’lerden bu yana sürüyordu. Kömür ocakları özel kesimlerin elindeydi.
Bütün kıyı kentlerinde/kasabalarında olduğu gibi deniz ürünleri beslenme kültürünün temel öğesiydi. Kasabanın gastronomik portföyünde kebap kavramı yoktu.
O kadar ki Ereğli, örneğin Busa’nın ünlü İskender kebabı ile 1970’li yıllarda tanıştı. Özellikle Doğu ve Güneydoğu’ya ilişkin kebap çeşitleriyle çok daha sonraları...
Şu an da Ereğli’de zengin bir kebap kültürünün olduğu söylenemez.
Buna karşılık Erdemir Yolu’nda bir kebapçılar çarşımız var. Burası daha çok nüfus içinde önemli bir orana ulaşan Doğu ve Güneydoğu kökenli Ereğlililere hizmet veriyor. Ereğli’nin yerlilerinin de kebap kültürünün zenginleşmesine katkı sağlıyor.
Kebapçılar çarşısındaki dükkânlar (ki tümü kebapçı değil) şu sıralar sıkıntılı. Bunun nedeni, halkın geçim sıkıntısının pahalı bir seçenek olan kebap tüketiminden uzaklaşması ile belediyeye ait dükkanların satılmak istenmesiyle ilgili. Dükkânların ihaleye çıkacağı için kiracılarla yeni sözleşmeler yapılmıyor.
Şu var ki CHP’li belediye meclisi satış konusunda kendi içinde sorunlar yaşadığı için dükkanlar ihaleye de çıkarılamıyor; sorunun nasıl çözüleceği de belli değil.
İhale yapılıp dükkanlar satılsa çarşı aynen korunacak mı, o da belli değil.
Yaz geliyor. Ereğli’nin yeme-içme kültürünün bir parçası halindeki çarşının korunması için umarız yapıcı adımlar atılır. Bu çarşı hem bir ihtiyacı karşılıyor ve hem de kente güzellik katıyor...
Yeni Ufuk
Haber :