TTK zarar etmiyor gerçekte !
Kömür madenciliği kol emeğine dayalı bir iş koludur. Üretimin artması için işçi sayısının artması gerekir. Çünkü kömür madenciliğinde özellikle kazı alanlarında ya da ocaklarda kömür damarları havalı, ama daha çok manuel aletlerle/kazma ile kazılır.
Zonguldak TTK’da bugün 8 bin işçi ortalama 1 milyon ton/yıl civarında kömür üretiyor. 35 bin işçinin çalıştığı dönemlerde üretilen kömür miktarı, “satılabilir” olarak ortalama 4 milyon ton/yıldı.
Demek oluyor ki TTK’nın bugün üretiminin 1 milyon ton civarına düşmesinin nedeni işçi açığıdır; ana neden budur.
TTK’nın maden damarlarının kiralanması/rödovans yoluyla parçalanması önlenir, hazırlık çalışmalarına yatırım yapılır ve işçi sayısı dörde katlanırsa 4 milyon ton/yıllık üretime yeniden ulaşılabilir.
TTK’yı yıllar içinde: “Nerede ucuzunu bulursam oradan alırım” sloganında berraklaşan neoliberal kafalar ufalttı.
Şimdi stratejik önemdeki bu ulusal kaynağı özelleştirmeye çalışıyorlar.
Gerekçeleri de ilginç, TTK kamulaştırıldığı 1936-40 döneminden bu yana ne zaman kar etti ki ! Sadece iki yıl; 1963 (II.415.515 TL.) ve 1964 (3.642.955 TL) (Bkz. Sina Çıladır, Taşkömürünün Devletçilik dönemi , Kuledibi yayınları 2023, İstanbul)
Peki niçin?
Çünkü devlet genel yaşama yansımasını engellemek için kömür fiyatını maliyetinin altında saptadı hep. Subvansiyonist politika bugün de sürüyor.
Yani TTK zarar etmiyor gerçekte, kağıt üzerinde zarar ediyor gösteriliyor!
TTK bugün, AKP’nin arka bahçesi gibi. Nepotizmin en berrak örnekleri orada yaşanıyor…
Zonguldak halkı bu stratejik önemdeki ulusal kaynağını ve kendi ekmek kapısını korumak zorundadır.
Yeni Ufuk
Haber :